Təzə çıxıb, məhkəmənin qarşısında dayanmaq olmaz. Səbəb? Asayişi pozurmuşuq. Əhalinin yuxusun qaçırdırıq. Bu absurd da biz Sumqayıt məhkəməsinin önündə Cabbara dəstək olmaq üçün toplaşarkən kəşf edildi. Sumqayıt polisi iddia edir ki, biz şəhərin 9-cu mikrorayonunda yerləşən məhkəmənin önünə toplaşmaqla yaxınlıqdakı binada yaşayan əhalini narahat edirik. Niyə o əhalinin gəlib bizə etiraz etdiyini görmürük? Əksinə, o insanlar bizə dəstək olur. Yox, həqiqətən belədirsə, o zaman niyə məhkəməni aparıb şəhərdən kənarda tikmisiz?

Vəziyyət acınacaqlıdır. Bizim üçün yox. Bizim istəklərimiz aydındır. Bilirik nə istəyirik. Polisin isə durumu biabırçılıqdır. Ikilikdə, üçlükdə isə əliyevlərdən bezdiklərini, bunlardan çox tezliklə canlarını qurtarmaq istədiklərini deyirlər...

Sumqayıt polisi nə qədər istəsə də biz məhkəmələrin qarşısını boş qoymacağıq. Bu, onların bacaracağı iş deyil. Hər həbs olunanın yerinə daha neçə nəfər gələcək. Bu, bizi yormayacaq. Əksinə, bizim ekstremal hallarda daha güclü, daha inadkar olmaq prinsipimiz var.

Əminəm ki, 25 fevralda bizimlə düşməncəsinə rəftar edən polislər səhv etdiklərini anlayırlar. Ancaq bu onları xilas etmir. Onların bir çıxış yolu var: imtina etmək. Şərin müdafiəçisi olmaqdan boyun qaçırmalıdırlar. Hər halda qərar onlarındır.

Sonuncu məhkəmədən sonra hər kəs sürücüdən, onun vətəndaş mövqeyi göstərməsindən danışırdı. Doğrudan da bu, neçə illər ərzində rastlaşdığımız nadir hadisələrdəndir. Həmin sürücü nümunədir. Gerçəklikləri dərk edənlər, həmişə ortada yeyib qıraqda gəzənlər, fürsət düşəndə müxalifəti tənqid edənlər sürücü bəydən dərs almalıdır.

Cabbar Savalanlının məhkəməsinin qarşısına gələnlər kimdir? Əsasən, cəbhəçilər. Maraqlananlar “Azadlıq” qəzetindən məhkəməyə gələnlərin kimliyi haqda oxuya bilər.

Emin və Adnanın məhkəməsini xatırlayıram. Onların məhkəməsinin önünə gələn vətəndaş cəmiyyəti qurumlarının nümayəndələrini biz Sumqayıt məhkəməsində görmürük. Müxtəlif qeyri-hökumət təşkilatlarının rəhbərləri, nümayəndələri bloggerlərin məhkəməsinin önündə saatlarla dayanırdı. Baxmayaraq ki, onlar insan haqları sahəsində fəaliyyət göstərmirlər. Hətta ilk vaxtlar onların müdafiəsi ilə bağlı aksiyalar təklif edirdilər. Bizə də “siz siyasiləşdirməyin” deyib sinəmizdən itələyirdilər. Ancaq əlimizdən gələni edirdik, borcumuzu yerinə yetirirdik. Ən azı vətəndaşlıq borcumuzu...

Indi hardadır o ziyalılar, yazarlar? O məhkəməyə gəlirdirlər, bura gəlmirlər...

Məgər Cabbar gənc deyil? Bəlkə o cəbhəçidir deyə gəlmirsiz? Bəlkə cəbhəçi olduğuna görə qorxursuz?
Cabbar Savalanlının Müdafiə Komitəsinin ikinci toplantısına hazırlıq vaxtı aparıcı partiyalardan birinin sədrinə dəvət üçün iki dəfə zəng etdim, mesaj yazdım. Gəlmək bir yana, heç cavab da vermədi. Cabbara saymazyana münasibətinin arxasında nə durur? Yeri gəlmişkən, bir-iki gün sonra həmin lideri başqa gənclər təşkilatının tədbirində gördük.

Çox sevdiyimiz “Azadlıq” radiosundan bloggerlərin məhkəməsinə ən pis halda iki nəfər gedirdi. Cabbar Savalanlı həbs olunandan sonra səhv etmirəmsə, bununla bağlı “Azadlıq” radiosu bir dəfə Sumqayıta əməkdaşını göndərib...

Bütün bunları kimisə ittiham etmək məqsədilə yazmıram. Heç dəstək almaq məqsədilə də yazmıram. Yoxsa, mənim üçün bunu yazmaq nəyə lazımdır? Bizə elə Müdafiə Komitəsində olan gənc dostlarımızın, (bunlar çoxdur deyə adlarını yazmıram, içlərində keçmiş siyasi məhbus, partiya sədrinin oğlu da var) Şahvələd Çobanoğlunun, Intiqam Əliyevin, RATI-nin, “Azadlıq” qəzetinin və partiyamızın mümkün dəstəyi kifayətdir. Məhz ona görə yazıram ki, nümunəni ilk olaraq özümüz yaratmalıyıq. Belə mühüm məqamlarda bir-birimizə dəstək ola bilmiriksə, o zaman sadə azərbaycanlını qınamaq nankorluqdur.

Sadə bir sürücünün addımından cuşa gəlmək riyakarlıqdır. Bunu birinci siz etməli idiniz...

Narkomaniya heykəl liderlər kimi ümummillidir. Dünyada böyük çoxluq kimi, kiçik dövlətlər də vətəndaşlarının narkomaniyaya qurşanmaması üçün əlindən gələni edir. Azərbaycan hökuməti də özünü normal quruluşların yerinə qoyub, ağ ölümə qarşı mübarizə aparır.

Ölkəmizdə rəsmi rəqəmlərə görə, 24 minə yaxın narkoman var. Bunun 6 mini gəncdir. Bu isə 16-17 faiz deməkdir. Kiçik rəqəm deyil. Həm də nəzərə alın ki, qeyd etdiyim kimi, rəsmi qurumların açıqlamasıdır. Yəni, gerçəkdə narkomanların sayını bilmək üçün bu rəqəm bir neçə dəfə artırılmalıdır.
Bir ölkədə ki, Statistka Komitəsi və Mərkəzi Seçki Komissiyasının seçicilərin sayı ilə bağlı rəqəmləri üst-üstə düşmür, bu rəqəmə niyə şübhə ilə yanaşmayasan? Əgər qul bazarlarında küll halında iş axtaranları görürkən, Ilham Əliyevin “700 minlik iş yeri açılıb” hesabatlarını eşidiriksə, bu hakimiyyətin başqa sözlərinə necə inanaq?
Mənim atam Sovet hakimiyyəti dövründə kolxozda pambıq briqadiri olub. Həmişə danışırdı ki, pambığı yığıb mərkəzə apararkən onlara rayon mərkəzindən belə bir tapşırıq verirdilər: pambıq yığılmış lapetlərin üstünə ağır daşlar atın, su səpin ki, çəki ağır gəlsin...

Belə bir kombinasiyanı Heydər Əliyev Mərkəzi Komitənin rəhbəri olduğu zaman həyata keçirdiyi “pripiska siyasəti” haqda da eşitmişdim. Bu barədə Əbülfəz Elçibəyin kitabından oxumuşdum. Ilham Əliyev Heydər Əliyevin oğludur, Ramiz Mehdiyev də onun vacib işçisi olub. Heç nə dəyişməyib. Pislikləri yaradanlar və onun metodları yerindədir.

Bütün bunları nəzərə alaraq, əmin ola bilərsiz ki, narkomaniya ilə bağlı deyilənlər həqiqəti əks etdirmir. Daha çox narkoman var bu ölkədə. Bizim ölkəmizdə narkomaniyanın gəncləşməsi prosesi sürətlə davam edir. Bu prosesin gəncləşməsi ilə bağlı Daxili Işlər Nazirliyinin, eləcə də Gənclər və Idman Nazirliyinin rəsmi açıqlaması var. Səbəb nədir? Niyə bunun qarşısı alınmır? Axı Azərbaycan hökuməti bunun qarşısını almaq üçün milyonlar xərcləyir. Gənclər və Idman Nazirliyi başda olmaqla, hakimiyyətin yanında olan gənclər təşkilatları narkomaniyaya və başqa zərərli vərdişlərə qarşı hər il layihələr həyata keçirir. Böyük pullar xərclənir. Nəticə isə yoxdur. Çünki səmimi deyillər. Yalandır onların niyyətləri. Pullar ciblərə gedir. O layihələrin icraçılarının özlərinin çox ciddi zərərli vərdişləri var. Korrupsioner, rüşvətxor, yalançılıq, şəxsi mənafe güdmək kimi zərərli vərdişləri...

Ikincisi, onların narkomaniyaya qarşı mübarizəsinin hədəfi başqadır. Bu ölkədə cəmi üç böyük narkoman var: Mirzə Sakit, Eynulla Fətullayev, Cabbar Savalanlı. Məhz bu üç şəxs narkomaniyaya qarşı mübarizə hesabatını doldurur. Məhkəmə qərarları bunu deyir. Bu ölkədə narkomaniyaya qarşı mübarizə adı altında müxalifətə qarşı mübarizə aparılır. Həm də narkotik müxalifətə qarşı işlədilən silahdır. Bizi şərləmək istəyənlərin cibində həmişə ondan var. Lazım olan kimi, bizim cibimizə atırlar.
Bizi “narkoman”, “qıza sataşan”, “terrorçu”, “vətən xəyanətkarı” adlandırmaq nə qədər asandır...

Bilin, biz hamımız hər gün bu pis əməllərlə məşğul oluruq. Bizim günahlarımız çoxdur. Əliyev hakimiyyəti isə dünyanın gözü qarşısında bizə görə xəcalət çəkir.
“WikiLeaks”in açıqladığı ABŞ-ın Azərbaycandakı keçmiş səfiri Enn Dersinin narkotranzitlə bağlı teleqramında öz əksini tapan informasiyaların da günahkarı bizik. Azərbaycanın narkotranzit olması, gömrük orqanlarının narkotiki aşkarlayan avadanlıqdan istifadə etməməsinə görə günah bizlikdir.

Bir sözlə, Ilham Əliyevin rəhbərlik etdiyi komanda özü başda olmaqla, aydan arı, sudan durudur. Bizsə korrrupsioner, narkoman, səs oğrusu, avtoş, avara, cinayətkar adamlarıq. Utanın, uşaqlar, utanın! Gedək Muğam mərkəzində muğama qulaq asaq. Bəlkə adam olduq...